به کاغذ و قلم زیر صندلی ولو ات 

اتاق گم شده در بوی تند آب جوات

به سقف پر ترک و لامپ های کم مصرف

به لختیِ دیوار بدون تابلوات

نگاه میکنی و.... دست میکشی آرام

به چند نامه ی برگشت خورده در کشوات

نگاه میکنی و بی هراس میرقصند

دو تا مگس در بشقاب لوبیا پلوات

شماره میگیری :بیست و دو...دوصفر...چهار...

وبوق اشغال و چند بار الو... الو ات

شبیه عقربه ی ساعتی شکسته شدی

که دستهای کسی می کشد عقب –جلوات

دلت خوش است به دنیای دانته وناباکوف

وچند جلد از جرج اورول و میشل فوکوات

دلت خوش است به مارسل پروست و ژاک پره ور

به چند تا کپی از جان هیوستن و اُزو ات

میان آینه لبخند میزنی به خودت

و میروی به سراغ لباس های نو ات

میان آینه وا میکنی دهانت را

وسرفه های تفنگ کالیبر بیست و دو ات...

 از حامد ابراهیم پور..